startpagina

Over mij

Mijn foto
Vrouw van manlief, Steven. Mama van 2 hevige kids. Inias, 5jaar(sept 2006) en Ilena (april 2010). Zus van creatieve broer. Schoonzus van ruimtevisser. Tante van 4 kids. Georganiseerd, lijstmakend,ordelijk,onzeker stresskieken. Creatief met fimo en sinds kort met naaien. Bouwperikelen, kinderen en nog zo veel meer.

vrijdag 29 juli 2011

Nagel aan mijn doodskist

Ja, het is misschien niet mooi. Maar ik heb het over zoonlief, Inias.
Soms is hij echt een nagel (of meerdere) aan mijn doodskist, zou ik hem achter het behang kunnen plakken, haalt hij het bloed onder mijn nagels vandaan, ..... en als er nog meer zo'n spreekwoorden bestaan. Ze zijn op hem allemaal van toepassing.
MAAR van de andere kant doet hij dingen waarvan ik zo'n week gevoel krijg. Waardoor ik weer weet dat ik hem zo enorm graag zie (wat dat is soms moeilijk als hij weer voldoet aan 1 van de bovenvermelde spreuken).
-hij maakt zijn eigen bed op;
-hij maakt zelfs ons bed op of helpt mij;
-hij dekt de tafel;
-hij maakt de vuilbakken leeg;
-hij ruimt zijn speelgoed op (terwijl ik zoiets heb van laat nog maar even liggen);
-.... en nog zo veel andere zaken die hij doet zonder dat ik er moet achter vragen (of zagen). En zelfs dingen waarvan ik denk welk kind van 4 (ok, hij is bijna 5) doet dat.

donderdag 28 juli 2011

3de keer goede keer (hopelijk)

Een hele lange tijd geleden had ik voor Inias zelf een t-shirt gepimpt. Ik wist toen nog niet wat ik nu allemaal al weet.
Hij wilde graag een raket.
Zo gevraagd, zo gedaan:


Ik had het in vilt gedaan en met de hand vastgenaaid. Het zag er heel mooi uit totdat het gewassen werd. De vilt was helemaal opgewold. 
Maar terug los dan. Het volgende was een raket in gewoon restjes stof en met vlisofix als versteviging en met het machine genaaid. Het trok echt op niks. Daarom heb ik er ook geen foto van.
Ik was het zo beu en heb het t-shirt opzij gelegd.

Ondertussen heb ik flockfolie ontdekt en heb ik zijn t-shirt voor de 3de keer gemaakt. (En hopelijk de laatste keer). Het is geen raket meer maar een auto die de overblijfselen wat camoufleert.



zaterdag 23 juli 2011

Haarspeldjes

Ik had even tijd (Ilena sliep en Inias keek tv) en heb wat speldjes gemaakt. Ze zijn versierd met fimo.

Niet dat Ilena haar haar al lang genoeg is voor speldjes. Maar ooit wel.



De close-up foto's waren mislukt.

vrijdag 22 juli 2011

Een toilettasje

Mama had een nieuw epileerapparaatje gekocht mét luxe tas.



Ze vond hem een beetje te klein met alle accessoires die er bij zitten. Dus had ik voorgesteld om een nieuwe voor haar te maken.

De bovenkant is niet zo goed gelukt. De rest valt wel mee.

Buitenvoering is stofje van de Ikea (wat jullie waarschijnlijk al wisten). De binnenvoering is van een douchegordijn, ook van de Ikea.

Zeg nu zelf.... de mijne ziet er toch luxueuzer uit. En alles gaat erin zonder gewring.
Het was de eerste keer dat ik een toilettas heb gemaakt. Ik heb veel gevloekt en veel terug moeten los maken. Ik zou een paar dingen anders hebben gedaan. Ook al had ik een handleiding van haar. Ik ben een echte nul op het gebied van die dingen te ontcijferen.
En ik weet niet hoe ik het heb klaargespeeld, maar ik heb met het masjien in mijne vinger genaaid. Ik voel het nog. 
Maar ik vind het wel voor herhaling vatbaar (behalve de vinger dan)

 

Een streepje muziek

Neen Inias moet geen K3, Plop, Samson & Gert,.... (kortweg Studio 100 muziek) hebben.

Rammstein, Milow, How much is the fish, Prince,.... dat is zijn muziek.

Hier danst hij op Rammstein.

donderdag 21 juli 2011

Wat als mama ziek is....

.... en het grote vakantie is en je 2 kinderen (die nog niet oud genoeg zijn om zichzelf te behelpen en of bezig te houden) hebt.
Dan roep je hulplijnen in. En, begint steeds wanhopiger te zijn want net dan kan precies niemand. En natuurlijk wil je ook wel iemand die je vertrouwt.
- mijn ouders vertrokken die dag net op vakantie
-mijn schoonzus had de grote auto niet en moest weg
-mijn buurvrouw kon niet wegens gezondheidsredenen
-mijn nicht vertrok ook op vakantie
-op mijn "lieftallige" schoonouders moet (en wil ) ik niet rekenen.
-de andere die ik dan nog ken, wonen te ver of werken

Gelukkig kon ik uiteindelijk toch nog rekenen op de mama van een vriendje van Inias. Hij mocht daar gaan spelen.
En mijn buurmeisje is in de voormiddag komen spelen met Ilena. De rest van de namiddag na haar slaapje heb ik haar maar in haar park gezet.

Vandaag gaat het ietsjes beter (gelukkig dat de papa thuis was). Maar ik zie er toch tegen op om morgen weer alleen voor mijn bengels te zorgen. Ik recupereer heel traag.

Oh ja, ik had buikgriep.

zaterdag 16 juli 2011

Gelukt!!!!

Het is me gelukt om mijn foto's in een collage te plaatsen. Joehoe!!
Dankzij jullie tips!!!!

Een heeeeeleeee tijd geleden was ik begonnen aan een paddenstoelenhuisje om sleutels aan te hangen.
De kindjes waren even tv aan't kijken. Dus ik had even tijd om mijn project dat al maanden ligt te wachten af te maken. Ben ik blij dat de tv bestaat. Even rust.
Dit is het resultaat.

vrijdag 15 juli 2011

VRAAGJE

Ik zou graag  mijn foto's wat meer in een soort van collage  presenteren. Zoals bvb hier
Nu zet ik ze onder mekaar omdat het me niet anders lukt. Maar dat is zo saai.

Wie weet hoe ik dat moet doen???

Wat we doen om de vakantie om te krijgen. Deel 1



Pannenkoeken bakken. Met een raar gezicht. Het bord is warm en mama moest persé een foto trekken.

Op de pc spelletjes spelen. En het liefst race-spelletjes

Je kan er niet vroeg genoeg aan beginnen. Ook Ilena heeft een speciaal spelletje voor haar leeftijd op de pc staan.

Kleuren.

Cake's bakken....

die er niet uitzien maar wel heerlijk smaken.

Zoutdeeg...

in de oven. Nu nog verven. Dat is voor een andere dag.

En Wally zoeken...

met het vergrootglas.





En fietsen,mama ambeteren,  watergevecht met de oudere buurjongens, mama aan haar oren zagen,  overdekte speeltuin, knutselen, mama ambeteren, winkelen , de auto wassen en mama aan haar oren zagen. I


Dus vooral niet naaien. Geen tijd!!! Ooit...

zondag 10 juli 2011

Je hebt van die dagen................

Diegene onder jullie die mijn artikel gelezen hebben over het monster, weten dat ik cvs heb.
Sommige dagen voel ik me redelijk. Maar sommige dagen zijn echt verschrikkelijk.
Ik ben dan zooooooooo moe dat zelfs praten er te veel aan is of een paar passen te zetten of..... Ik heb zelfs de moed niet om te naaien. Zelfs lezen is er te veel aan. Ik kan me niet concentreren. Dit artikel schrijven vergt dus nogal een inspanning (dus sorry voor eventuele rare zinnen en fouten). Maar soms doet het eens goed om erover te schrijven. (misschien wel saai voor jullie). Zoals jullie misschien al door hebben is het vandaag en gisteren en eergisteren en... zo'n dag. Leeg, op, kapot,....
Om het wat luchtiger te maken een fotootje van een fimobeertje dat ik een hele tijd geleden heb gemaakt.
Ik kan zelfs de moed niet opbrengen om met mijn kids te spelen, voor te lezen of wat dan ook te doen. Het enige wat ik dan wil is dat de dag vlug voorbij is zodat ze in hun bed liggen en dat ik wat rust heb. En dat vind ik erg. Ik zie mijn kinderen heel erg graag maar op zo'n dagen zou ik even willen dat ik ze op stop kon zetten. Eigenlijk kan ik niet tegoei verwoorden hoe ik me voel.
In het begin van de vakantie voelde ik me beter en heb ik samen met Inias pannenkoeken gebakken.


En nu ik dan toch aan't zagen ben doe ik nog even verder.
Ik kan ook zelden of nooit iets alleen ondernemen, toch zeker niet met de kids erbij. Bvb ik zou graag naar Ikea gaan. Maar alleen al de rit ernaar toe is vermoeiend. Dan daar nog rondwandelen, kids in het oog houden en dingen kiezen. Daarna nog terug rijden. Dat is allemaal te veel voor mij. Dus moet ik aan mijn mama vragen om mee te gaan. Op zich heeft ze daar geen problemen mee. Ze doet dat graag. Maar toch: het moeilijkste dat er is aan ziek zijn is HULP VRAGEN.
Gewoon een leuke foto (wel niet duidelijk)



En ja ik ga nog even door.
Ons huis heeft weeral vertraging opgelopen. En dit dankzij het geweldige werk van manlief. Hij is al bijna 2 weken niet voor 23u thuis. En dit weekend moest hij op zaterdag gaan werken. Uiteindelijk is hij pas moeten beginnen rond 16uur. Maar HIJ IS NOG STEEDS AAN'T WERK.  Ik hoop dat ik hem toch nog even zie voor ik ga slapen. Maar eigenlijk hoop ik voor hem dat hij deze nacht gewoon wat kan slapen. Want zo is het geen doen. Ik heb schrik dat als hij naar huis komt hij achter het stuur in slaap valt. Hij zou niet de 1ste zijn.
Maar daardoor kan hij niet in het huis gaan werken. En geraakt het niet klaar voor de gyprocman die begin sept begint. Ik weet dat het heel egoïstisch klinkt. Maar we zijn al zzzzoooo lang bezig en ik ben het beu. Ik wil mijn eigen stekje samen met Steven en de kindjes.
Aan de buitenkant ziet het er af uit (behalve omgevingswerken) maar binnen ziet het er heel anders uit. Het zal nog een heeeel tijdje duren.


Alé ik heb mijn hart eens kunnen luchten. En ik lees het niet meer na. Geen fut meer.

maandag 4 juli 2011

"Maar niet van grijs"

Jullie kennen alvast deze blog. Zo niet dan is het hoog tijd om die te leren kennen.
Alleen al de naam spreekt aan. "Maar niet van grijs" En wie houdt er nu niet van vrolijke kleuren (en kleren).
Het is een mooie verzorgde blog met schitterende foto's. Vaak met speciale effecten qua kleur (en zeker geen grijs).
Ik zag daar ook leuke kleren om zelf te maken. Zelfs ik (onzekere) durf me er aan te wagen. Ze maakt van een doodgewone t-shirt een schitterend kleurrijk jurkje. Of van afgedankte t-shirts een geweldig leuk rokje. Of...

In de hema kocht ik 2 t-shirts die ik heb omgebouwd tot jurkje. Ik moet wel toegeven dat ik het moeilijk vond om die kapot te knippen. Maar ik heb van mijn hart een steen gemaakt (en de overschot hou ik voor het rokje). Het zijn leuke jurkjes om te maken. Gewoon uit de losse hand. Niet te veel tralala. En als je machine meewerkt (wat niet altijd het geval was) en er geen kinderen aan je kop zagen (wat wel het geval was) dan gaat het eigenlijk heel vlot.