startpagina

Over mij

Mijn foto
Vrouw van manlief, Steven. Mama van 2 hevige kids. Inias, 5jaar(sept 2006) en Ilena (april 2010). Zus van creatieve broer. Schoonzus van ruimtevisser. Tante van 4 kids. Georganiseerd, lijstmakend,ordelijk,onzeker stresskieken. Creatief met fimo en sinds kort met naaien. Bouwperikelen, kinderen en nog zo veel meer.

maandag 30 mei 2011

Herrezen

We behoren terug tot de levende.

 Inias is sinds vandaag terug naar school. Hij is nog niet helemaal de oude. Maar zijn humor is terug. Dwz dat hij op de goede weg is.

Ilena is ook terug naar de crèche. Zij snottert nog. En waarschijnlijk zal ze de waterpokken ook krijgen.


Ik voel me terug wat beter. Wel nog keelpijn en hoofdpijn. Maar dat ben ik wel gewend.
Ik heb terug de moed gevonden om te naaien. Binnenkort het resultaat. Als het lukt tenminste, want het wil niet meewerken.

dinsdag 24 mei 2011

Gezellige boel

Inias heeft de waterpokken. Hoge koorts, veel jeuk en overal pijn. Jammer genoeg hebben Ilena en ik het nog niet gehad. Ik hou mijn hart al vast.
Ilena heeft oorontsteking. Hoge koorts, slecht slapen, snotneus, hoesten,...
Dé mama heeft verschrikkelijke hoofdpijn, keelpijn, de gewone cvs-pijntjes maar dan in het dubbel.
En het fijnste van al: ik heb de was(heeeeeeeeeeeeeeeeeel veeeeeeeeeeeeeeeel) van de crèche deze week. Ja, Ilena zit op een ouderparticiperende crèche en één van de onderdelen is de was (later als ik me terug beter voel zal ik er meer over schrijven)
Ik heb zelfs geen zin of de fut om te naaien.
Het is hier dus een echte GEZELLIGE BOEL!

maandag 23 mei 2011

rokje en t-shirt

ROKJE
Ik had hier een rokje gezien waar ik instant verliefd op werd. Ik moest en zou het ook maken voor dochterlief. Het enigste probleem is dat ik tecnisch een echte nul ben. Ook al lijkt het niet moeilijk.
Dus heb ik de hulp van manlief in geroepen. Hij heeft grotendeels het patroon getekend. Tis te zeggen, hij heeft alles uitgerekend.
Ik vind het wel een mooi rokje geworden. Er zitten wel wat schoonheidsfoutjes in. En ik had eerst een ander stofje als tailleboord. Maar ik had een foutje gemaakt waardoor ik het er heb moeten afhalen. Dus maar dezelfde stof als het rokje. Het andere was op.
Hier het resultaat, zonder model (die wil toch nooit meewerken)



T-SHIRT
Bij de Hema en H&M t-shirts gekocht om ze wat op te pimpen (ik had nog nooit gehoord van dat woord tot ik in de blogwereld terecht kwam).
Het fijne hiervan vind ik dat je echt een afbeelding kan nemen die bij de leefwereld van je kinderen past.
Ik had wat strijkvelours gekocht om eens te proberen. Het gaat echt heel gemakkelijk en het is fijn om te doen. Ik vind ook dat het resultaat best mag gezien worden. Inias en ik zijn vooral te vinden voor de glitterfolie.
Ik zoek de afbeeldingen op google afbeeldingen en bij deze dame.

Een uiltje en een japans (alhoewel je dat niet ziet) meisje voor Ilena.

Ook voor Inias een uiltje in glitterfolie en een fietser. Inias is een superheld op 2 wielen.



Ik heb zelf ook nog gewone t-shirts. Maar wat maak ik er op. Het mag natuurlijk ook niet te kinds zijn. Alhoewel ik wel van kinderlijke tekeningen hou. Iemand ideetjes?


dinsdag 10 mei 2011

We hebben een kinderstoel die nog geweest is van als mijn broer en ik klein waren. Toen zag die er zo uit:


Daarna heeft die een hele tijd werkloos op zolder gestaan. Tot het eertste kleinkind werd geboren. Tegen dat Inias (het 4de kleinkind) werd geboren, werd het tijd om een nieuwe omtrek te voorzien. Mijn handige broer heeft dit toen gedaan.

Toen zag hij er zo uit:
Mollige baby Inias


En toen kwam Ilena. Een echte prullemie.

Hier het resultaat van haar geprul:
En het liefst steekt ze het dan ook nog in hare mond.
 
 
Ik vond dat het nu tijd werd voor een nieuw hoesje. Zo ziet het er nu uit. Voor nog geen 2€ een stofke in de Ikea gekocht dat ik gemakkelijk kan afvegen.
 
Zo die is weer klaar voor een volgende generatie.
 

donderdag 5 mei 2011

Naambordje uit fimo

Ik had ineens 's nachts (waarom komen de beste ideeën eigenlijk 's nachts) een ideetje om een naambordje te maken voor de kinderen.

Deze week was ik aan die van Inias begonnen. Vandaag is ze klaar. Hij heeft het nog niet gezien. Ik ga er nog een cadeautje van maken. Ik hoop dat hij het mooi gaat vinden.



:

Die van Ilena moet ik nog maken. Maar ik heb eerst beloofd dat ik eindelijk eens aan Inias zijn broek zou beginnen. Dus dat doe ik dan maar ondanks de faalangst die om de hoek komt piepen.

zondag 1 mei 2011

Dag vreemde man....

Om 5u30 (of wat vroeger of wat later) staat hij op. Ik slaap dan meestal nog. Of val terug in slaap. Tussen 6u en 7u vertrekt hij om gezellig samen met zoveel andere filesgewijs naar Brussel te rijden.
Daar werkt hij zijn benen onder zijn lijf uit (tis te zeggen hij zit heel de dag naar een scherm te turen om programma's te schrijven of zoiets) om werkgever content te stellen. En natuurlijk om geld te verdienen dat opgaat naar de bouw.
Tussen 17u en 18u30 (tegenwoordig het laatste) vertrekt hij richting huis. Ook op z'n files.
Om dan thuis te komen tegen 19u à 20u. Kinderen een kus geven, eten en om dan weer achter de pc te kruipen om gewerkte uren in te vullen, mails te checken, etc. (hij werkt als externe voor een firma, maar hij moet ook nog dingen bekijken en volgen van zijn werkgever uit)
Vlug boterhammen maken en gaan slapen.
Ik zwijg dan maar over de 1 week per maand dat hij van wacht is. Zeker hoofdwacht. Dat is 7 dagen lang 24u op 24u dat hij oproepbaar is. Hij mag dan wel thuis blijven na de werkuren. Maar dan bedoel ik ook echt thuis. Zelfs niet even een kleine boodschap of wandeling. Volledig gekluisterd aan het huis. Meestal zie ik hem dan bijna helemaal niet. Omdat hij meestal toch achter zijne pc zit of aan't bellen is.

En dan oef weekend. Tijd dus om te relaxen, qualititime met kids en vrouw of andere dingen. NIET dus. In het weekend is het tijd om aan het huis te werken. Rond een uur of 10 vertrekt hij en is terug rond 17u of later. En ik kan niet mee. Ik wil en kan onze kindjes niet altijd droppen bij iemand.
Ik weet dat we er zelf voor gekozen hebben. Maar soms (eigenlijk altijd) ben ik het beu dat ik hem zo weinig zie, en alles alleen met de kids moet doen. En om te horen waar is Steven. En wanneer kunnen jullie in je huis. AAAAARCH!!!!!!! Het zal nog even duren.

Dus manlief blijft nog even een vreemde man maar wel de man van mijn dromen.
Ik bewonder hem omdat hij zonder te morren elk weekend opoffert om voor ons een mooi en gezellig huisje te bouwen. En om naar mijn gezaag te luisteren dat het nog niet af is.
Ik hou ontzettend veel van hem!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!