startpagina

Over mij

Mijn foto
Vrouw van manlief, Steven. Mama van 2 hevige kids. Inias, 5jaar(sept 2006) en Ilena (april 2010). Zus van creatieve broer. Schoonzus van ruimtevisser. Tante van 4 kids. Georganiseerd, lijstmakend,ordelijk,onzeker stresskieken. Creatief met fimo en sinds kort met naaien. Bouwperikelen, kinderen en nog zo veel meer.

donderdag 31 maart 2011

Rode broek

Mijn 3de naaiprobeersel is klaar! Het is een broekje geworden. Het is aan de hand van een patroon van Burda (9708).
Ik vind het behoorlijk goed gelukt voor een aller eerste broek. Niet in detail gaan kijken
En Ilena is er zo schattig mee. (Ik heb er geen duidelijk foto van. Ze wilde niet mee werken)
Ik heb wel gemerkt dat de elastiek precies wat te los zit. Dus zal ik het maar los maken en wat smaller maken.

zaterdag 26 maart 2011

HET MONSTER

Wat ik nu ga schrijven doe ik om 2 redenen.
1. Om andere te helpen. Misschien voelen ze zich dan minder alleen en herkennen ze een aantal dingen.
2. Om personen die niet weten wat het is of vooroordelen hebben of..... het te laten leren kennen van een ervaringsdeskundigen.

Nu weten jullie nog niet waar het over gaat. Ik ben moed aan't verzamelen want het is toch niet zo gemakkelijk om er over te schrijven en mezelf bloot te geven.

Hier komt die dan....

Ik ben 32 jaar en heb al sinds 2000 (alé toen hebben ze het ontdekt) cvs. CVS is het Chronische (eigenlijk verdient het geen hoofdletter) vermoeidheidssyndroom (in het begin noemde ik het monster dat in mij woonde).  Eigenlijk ben ik dus altijd moe, op, leeg, ..... En ik heb veel spierpijn maar ook hoofdpijn, buikpijn, .... Zeker als ik een slechte dag heb. Vergelijk het met griep. Soms heb ik het gevoel dat ik tot 5uur uit ben geweest en al om 7uur moet opstaan.
Ik kan me moeilijk concentreren. Zeker als er verschillende dingen tegelijk gebeuren. Radio, spelende kinderen, ... Als ik een mindere dag heb, heb ik moeite met het volgen van een programma, lezen, gesprek voeren.
Het is ook vaak dat ik moet kiezen om iets te doen. Ik kan niet bvb en een wandeling en 's avonds nog iets gaan doen. Sowieso doe ik 's avonds liefst niets. Ik moet het de volgende dagen toch altijd bekopen. En ik heb natuurlijk 2 kids waar ik voor moet zorgen en die vroeg aan mijn bed staan.

Ik heb er leren mee omgaan. Dosseren!!!!!! Dat lukt natuurlijk niet zo goed als je eens een goede dag hebt. Je wilt dan alles doen. De volgende dag ben je dan wel kwaad op jezelf. Maar als ik een slechte dag heb, zal ik geen hulp vragen. Dan protesteer ik: "ik ben niet moe, ik doe het wel (ikke alleen).
Het is echt met vallen en opstaan.

Ik ben dus thuis. Fimo deed ik al. Ik ben dus nu begonnen met naaien. Maar ik ben een echte leek. Het probleem is dat ik wel graag les zou willen volgen. Maar deze zijn meestal ' s avonds of duren te lang. Thuis stop ik wanneer ik moe ben. Dat gaat moeilijk als je een cursus volgt.

Inias is nu 4jaar en had het wat moeilijk met zijn mama die altijd moe was (is). En hij was heel boos op mij. Gelukkig heeft hij een fantastische juf die me veel tips gegeven heeft.
Dus heb ik het hem uitgelegd waarom ik niet altijd kan spelen en waarom hij moet helpen.
Hij ruimt (meestal) zijn eigen spullen op. Hij kan zichzelf helemaal alleen aankleden, wassen. Soms smeert hij zijn eigen boterhammen. Als hij iets nodig heeft, kan hij het zelf nemen. Hij helpt met koken (doet hij wel heel graag), gordijnen open doen, afdrogen, tafel dekken,......

Ik heb een hele lang weg afgelegd. Maar het is toch niet gemakkelijk als je weer eens een slechte dag hebt en echt niet meer kunt.

Zo, dat zit erop. Het is misschien niet zo duidelijk en chaotisch geschreven. Maar het was verdomd moeilijk.

Als iemand nog vragen of bedenkingen heeft, je vraagt maar raak.

woensdag 23 maart 2011

EEN ANDER.......

Ook al is er nu een andere vrouw (vriendinnetje op school) in het leven van Inias. Hij ziet zijn zusje nog even graag. Alhoewel hij er niet meer mee gaat trouwen. Die eer valt nu te beurt aan het liefje.  Die fase is (gelukkig maar. Daar komen lelijke kindjes van) voorlopig over.

zondag 20 maart 2011

EINDELIJK!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Eindelijk is het zo ver. Ik ben al heel lang aan't zeggen dat ik een blog ging maken. Dankzij  (positief bedoelt) mijn schoonzus heb ik het begrip "blog" leren kennen. Ik zit al weken vol bewondering andere blogs te lezen. En ja, ik wilde ook. Maar daar kwam mijn onzekere zelf weer naar boven. Wie leest het, kan ik het wel, heb ik wel iets interessants te schrijven, taalfouten en nog vele andere maalgedachten.
Maar dankzij Kr (die elke 2 weken naar mijn gezaag luistert) heb ik de moed dan toch gevonden.
Hier is het dan!!!!!!

En nu ga ik slapen. Morgen staan mijn kids in alle vroegte weer aan mijn bed te zagen. Alé, de oudste toch (de ander kan nog niet lopen en gelukkig nog niet zelf uit haar bedje) of hij naar beneden mag. En ik heb mijn schoonheidsslaapje hard nodig. (later meer daarover).

Mijn eerst berichtje zit erop. WAW!!!! Maar mijn blog is nog in progress.

Tot de volgende.....