startpagina

Over mij

Mijn foto
Vrouw van manlief, Steven. Mama van 2 hevige kids. Inias, 5jaar(sept 2006) en Ilena (april 2010). Zus van creatieve broer. Schoonzus van ruimtevisser. Tante van 4 kids. Georganiseerd, lijstmakend,ordelijk,onzeker stresskieken. Creatief met fimo en sinds kort met naaien. Bouwperikelen, kinderen en nog zo veel meer.

zondag 1 mei 2011

Dag vreemde man....

Om 5u30 (of wat vroeger of wat later) staat hij op. Ik slaap dan meestal nog. Of val terug in slaap. Tussen 6u en 7u vertrekt hij om gezellig samen met zoveel andere filesgewijs naar Brussel te rijden.
Daar werkt hij zijn benen onder zijn lijf uit (tis te zeggen hij zit heel de dag naar een scherm te turen om programma's te schrijven of zoiets) om werkgever content te stellen. En natuurlijk om geld te verdienen dat opgaat naar de bouw.
Tussen 17u en 18u30 (tegenwoordig het laatste) vertrekt hij richting huis. Ook op z'n files.
Om dan thuis te komen tegen 19u à 20u. Kinderen een kus geven, eten en om dan weer achter de pc te kruipen om gewerkte uren in te vullen, mails te checken, etc. (hij werkt als externe voor een firma, maar hij moet ook nog dingen bekijken en volgen van zijn werkgever uit)
Vlug boterhammen maken en gaan slapen.
Ik zwijg dan maar over de 1 week per maand dat hij van wacht is. Zeker hoofdwacht. Dat is 7 dagen lang 24u op 24u dat hij oproepbaar is. Hij mag dan wel thuis blijven na de werkuren. Maar dan bedoel ik ook echt thuis. Zelfs niet even een kleine boodschap of wandeling. Volledig gekluisterd aan het huis. Meestal zie ik hem dan bijna helemaal niet. Omdat hij meestal toch achter zijne pc zit of aan't bellen is.

En dan oef weekend. Tijd dus om te relaxen, qualititime met kids en vrouw of andere dingen. NIET dus. In het weekend is het tijd om aan het huis te werken. Rond een uur of 10 vertrekt hij en is terug rond 17u of later. En ik kan niet mee. Ik wil en kan onze kindjes niet altijd droppen bij iemand.
Ik weet dat we er zelf voor gekozen hebben. Maar soms (eigenlijk altijd) ben ik het beu dat ik hem zo weinig zie, en alles alleen met de kids moet doen. En om te horen waar is Steven. En wanneer kunnen jullie in je huis. AAAAARCH!!!!!!! Het zal nog even duren.

Dus manlief blijft nog even een vreemde man maar wel de man van mijn dromen.
Ik bewonder hem omdat hij zonder te morren elk weekend opoffert om voor ons een mooi en gezellig huisje te bouwen. En om naar mijn gezaag te luisteren dat het nog niet af is.
Ik hou ontzettend veel van hem!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten